Hoewel ik al bijna 20 jaar geen motor meer rij, maar het destijds wel zeer fanatiek en overtuigend deed, voel ik me op de een of andere manier nog steeds aangesproken als het om motorrijden gaat... Vandaar mijn (verlate) duit in dit zakje.
Tussen m'n 20e en 36e reed ik onafgebroken en exclusief motor; ik had geen auto, zelfs geen B rijbewijs. Zomer en winter, bij +35c, bij -15c, ijzel, sneeuw en windkracht 10 (wat wel de max was

), 20.000 km. per jaar. Ik kon me niet voorstellen dat ik ooit in een auto terecht zou komen. Dat leek mij toen het toppunt van saai- en truttigheid. Ondanks dat ik in de winter rondreed met nauwelijks gevoel in mijn vingers, prees ik mijzelf gelukkig een motorrijder te zijn. Zelfs toen er gezinsuitbreiding kwam in de vorm van een klein schattig blond jongetje, kwam het idee om te gaan autorijden totaal niet in mij op. In plaats daarvan kocht ik een zijspan. Daarover zo meer.
Toen het carrièretechnisch gezien wel handig was te kunnen autorijden, ben ik, met gepaste tegenzin, mijn autorijbewijs gaan halen. Tijdens het lessen kwam ik er echter achter dat het autorijden eigenlijk ook wel iets had. Totaal anders dan motorrijden, maar op een andere manier misschien zelfs wel net zo leuk. Om een lang verhaal kort te maken: Dat schattige blonde jongetje is al lang de deur uit en ik rij nu al weer in mijn 5e auto, wat mijn 2e Up! is.
Goed, de zijspan, waarvan hier een foto. Het was een Yamaha XS850 met een custom-made Squire bak. De vorige eigenaar had hem helemaal zelf opgebouwd zodat er eigenlijk maar één exemplaar van in de wereld rond reed. De banden waren van een Citroën 2CV, het zijspanwiel was van een Mini Cooper. Voordelen van autobanden was een betere slijtvastheid en wegligging, en door de kleinere diameter hoefde er ook niet gesleuteld te worden aan de overbrenging van de motor. Zo'n zijspancombinatie komt nl. niet zo makkelijk op gang. Door de kleinere wielen kwam hij lekker snel van z'n plek, maar lag de topsnelheid op een schamele 140km/h. Wat helemaal niet erg was: Met zo'n asymmetrisch gevaarte 120 rijden had al iets van een fitnessoefening dus na 2 uur waren de koolhydraten wel op
Ik heb enorm plezier gehad van deze machine. We trokken altijd veel bekijks, overal waar we kwamen alleen maar vriendelijke en glimlachende mensen. Zelfs een keer meegemaakt dat een touringcar met Spaanse toeristen stopte om alle inzittenden de kans te geven foto's te maken van mij en mijn zoon.... mooie tijd.
Om af te sluiten nog een laatste wetenswaardigheid. De XS850 was een 3 cilinder. Toeval?
